Psalm 8, Stranddienst

De 8e psalm maakt een beweging. Een mooie, verticale beweging. Heel geleidelijk aan gaat het van boven naar beneden. Doe je mee met die beweging? Kijk omhoog. Want de psalm begint met de hemel, de dichter kijkt en ziet de maan en sterren. Bij ons hier is het ochtend. Wat zie je? Wolken? Kijk omhoog! We bewegen ons geleidelijk aan naar beneden. Wat zie je dan? We zien elkaar. Je ziet jezelf. Menselijke schepsels, jij, een mensenkind, een mensje en vervolgens op precies dezelfde hoogte – we volgen de psalm – schapen, geiten, al het vee, de wilde dieren in het veld, de vogels, de vissen, alles wat beweegt op de paden van de zeeën. Van boven naar beneden, dat is de blikrichting van de psalm, die ervoor zorgt dat de blikrichting uiteindelijk uitkomt op de plaats waar je bent; hier op het Groene Strand van Terschelling. Je komt uit bij de zee, je komt uit bij het land, bij alles wat ademhaalt, alles wat leeft, kom je uiteindelijk ook uit bij jezelf. Bij waar je staat of zit of ligt. Wat bijzonder! Alles is aan je voeten gelegd, zoals de psalm het uitzingt. Natuur, noemen wij dat meestal, en die begint niet pas bij het bordje van Staatsbosbeheer. Ik ben natuur, wij zijn het, het is hier. Met je hele lichaam, met alle zandkorrels van het Groene Strand, met al het water van de Waddenzee. Als je gedacht had dat geloof iets was van je verstand, van weten, van kennen, dan leren we hier dat geloof iets heel anders betekent dan een soort hoofd op pootjes.



Bìjna een god! Gekroond met glans en met glorie, dat is het mensenkind. Hé, wat grappig, het mensenkind, dat gaat over jezelf. Gekroond met luister. Dat is nou vooral mooi voor mensen die denken, ‘ach, wat ben ik nou.’ Voor mensen die denken: ‘overdrijven is ook een vak.’ ‘Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg.’ Nou, hier worden alle registers opengetrokken! Wat ben ik nou? Denk gerust eens aan alles, alles wat je kunt zien, alles wat je kunt horen, kunt voelen, kunt voelen aan de buitenkant en alles wat je kunt voelen van binnen. Wat je allemaal niet mee kunt maken, het is ongelofelijk! Dat is een kroon op je hoofd, want wat heb je allemaal gehoord, gezien, gevoeld? Wat ga je nog meemaken? Horen? Zien? Voelen?



Ja, de menselijke schepsels. Alles ligt aan hun voeten. En de majesteit van God is in alle dingen, op heel de aarde. En dat alles wil gezien worden. Daar zijn wij voor. Om alles te zien. Om alles lief te hebben. Geloof is geen hoofd op pootjes. Alles wat adem heeft doet mee. De hoop op een goede toekomst wortelt in ons bestaan!



Verankerd in dit bestaan, delen we in de verantwoordelijkheid voor alles wat leeft.