Na afloop van de kerkdienst in de Meslânzer kerk, waarin we samen met de nabestaanden aan degenen dachten die we moeten missen, werden 4 bloemstukken aan de vier windstreken van het kerkhofhek vastgemaakt. Voorafgaand aan de dienst hadden Joke en Marjan op de tafel in de kerk hun symbolische bloemschikking gearrangeerd. Tijdens de viering werd telkens een kaarsje aangestoken na het noemen van de naam van iemand die wij missen.
Goede God,
we aarzelen soms
om het aan elkaar en zelfs aan onszelf toe te geven:
dat het kan voelen alsof we eenzamer zijn geworden.
Het is iets dat je kan overvallen, een gevoel van verdriet, van moeheid, van boosheid.
Gemengde gevoelens kunnen het ook zijn.
Omdat de wereld leger is geworden.
Maar ook, dat ook kennen we:
een gevoel van opluchting, van verbazing,
dat het toch is gelukt om verder te gaan,
terwijl je eerst dacht: hoe moet dat ooit?
In deze verwarrende mix van gedachten en gevoelens
bieden we onszelf aan aan u
en vragen we u:
verdrijf de angsten van ons hart.
Maak ons ontvankelijk voor een gebaar van genegenheid,
voor de taal van de hoop
en voor de zachte aanraking van het licht.
dat bidden wij u samen…
'Zuivere vlam,
verdrijf met je licht
de angsten van ons hart.'